Naar het startpunt

Nadat we bij de REI (een outdoorwinkel) de nog ontbrekende attributen hebben aangeschaft zijn we snel doorgereden naar het vliegveld nabij Bar Harbor, waar we onze huurauto moesten afleveren. Vervolgens aan de gang met het monteren en het bepakken van onze fietsen. Na ca 1,5 u waren we fietsproof, Een camping gezocht en in een nabijgelegen kreeftsnackbar een, op houtvuur gekookte kreeft gegeten. Onovertreffelijk!

Boston

De vlucht duurde 7.15 uur omdat het in Amerika vroeger is dan in Europa kwamen we om 15.50 uur locale tijd aan. Wat een groot verschil bestaat er tussen Schiphol en Boston; chaos versus rust.

We gaan met een huurauto naar het vertrekpunt van onze fietstocht in Bar Harbour. We hebben overnacht in een hotel plus onze eerste Amerikaanse maaltijd!
We zijn vroeg gaan slapen.

VERTROKKEN!!!!

Het is zover. Han, Hans en Robert zitten in het vliegtuig en het vliegtuig is vertrokken!!! De reis is nu echt begonnen......

(berichtje van Marian, namens Han)

Schiphol

Vandaag is het de DAG waar we al heel lang op hebben gewacht! Het vertrek naar Amerika voor de coast-2-coast fietsreis. We vertrokken om 13.50 uur van Schiphol naar Boston. Het was erg druk op Schiphol bij de bijzondere bagage, waar we onze fietsen moesten afgeven. We hadden ons al via het web ingecheckd en beschikte dus al over boarding passen en hoefde due eigenlijk alleen nog maar de fietsen en bagage af te geven. Maar we moesten achteraansluiten bij een rij waarin vooral mensen stonden die hun kat of hond wilde meenemen. Als klap op de vuurpijl moesten we 200€ per fiets betalen in plaats van de toegezegde 50€. Het was een enorme chaos, het leek net op een ontwikkelingsland! De opluchting was erg groot toen we de lucht gingen.

Bijna zo ver!

Nog twee dagen en dan moet het toch echt gaan gebeuren. Inmiddels op het werk zo goed en zo kwaad als dat kon alle lopen zaken overgedragen, tentamens nagekeken enz. Fietsbagage vrijwel ingepakt en het wordt bijna tijd om de fietsen in een doos te stoppen, waarin we ze zullen vervoeren. We hebben afgesproken dat we ons naar Schiphol laten brengen, zodat we de fietsen in ingepakte toestand kunnen meenemen naar Schiphol.We vertrekken zondag 30 mei om 14u vanaf Schiphol en vliegen dan naar Boston (vlucht KL 6031), met als geplande aankomstijd 15:50 (lokale tijd = 6u vroeger). Voor het vervoer naar het begin van onze fietsroute (Bar Harbor) hebben we een auto gehuurd en voor de eerste nacht hebben een hotel gereserveerd in de omgeveving van Boston (La Quinta Inn and Suites Andover). We horen jullie al denken ... De volgende dag, maandag 31 mei, is het plan om eerst nog wat inkopen te doen. Zo moeten we oa. nog een eenpersoons tent aanschaffen. Waarna we doorijden naar Bar Harbor (ca. 450 km) om daar een camping te zoeken, auto in te leveren en ... de fietsen op te tuigen!

Als je het in de benen hebt….

Ik heb, in tegenstelling tot Robert en Hans, veel gefietst in de maanden april en mei als voorbereiding op onze fietstocht. Ik beschik nu eenmaal over meer vrije tijd omdat ik, vanwege mijn beroerte, volledig afgekeurd ben. Mijn vrijwilligerswerk had ik, met het oog op onze fietsreis, de afgelopen maanden op een iets lager pitje gezet. De fietstraining had als doel te voldoen aan de fietsslogan: ”als je het in de benen hebt, dan....(kun je lekker fietsen)”. Ik heb in de afgelopen mei-vakantie ook nog drie dagen gefietst, waarvan 1 dag met Marian, in de Ardennen, waar we een familiehuisje hebben. Het was koud, maar het ging goed, het was lekker en ik ben er helemaal klaar voor!!!

De Rohloff-naaf

Ik heb voor een Rohloff-naaf gekozen om een aantal redenen: Je hebt er minder onderhoud aan. Je kunt gewoon stevig doortrappen op een helling terwijl je schakelt en zelfs als je stilstaat, ook zijn de schakelmomenten even groot. En omdat ik wat minder handig ben met mijn rechterhand sinds mijn beroerte in 2000, schakelt de Rohloff-naaf net wat fijner (op de ATB gaat het schakelen toch ook wel goed, hoor).

Als lezers geïnteresseerd zijn om nog wat te lezen over mijn type fiets dan verwijs ik naar de volgende sites (niet uitputtend lijst):
http://www.vakantiefietser.nl/aankooptips/fietsen/; geeft aankooptips
http://www.vakantiefietser.nl/producten/rohloff-naaf/rohloff-gevorderden/#modificaties; vertelt veel over deze naaf
http://www.stevensbikes.de/2009/index.php?lang=de_DE&compare&right_bik_id=593; er is geen verschil tussen het bereik van de derailleur en Rohloff-naaf bij deze voor-kettingbladen (aanklikken)
http://www.re-cycle.nl/ Klik op Rohloff voor uitgebreide info over dit systeem; van daaruit doorklikken naar Stevens. Voor ervaringen klik op "Ervaringen",
http://www.rohloff.de/de/info/links/index.html

Hans heeft ook een Stevens sovereign lite met een derailleur (55 cm) gekocht bij Jeroen in Rooy. Robert heeft een Herweden-fiets (61 cm) gekocht in Voorhouten.

Mijn Stefanie

Ik sprak, toen ik hem net gekocht had, nog in de hij-vorm als ik het over mijn fiets had, maar dat is gaandeweg veranderd. Ik voelde veel meer voor de zij-vorm, vooral tijdens deze coast-to-coast reis waar we op fietsreis zijn gedurende 90 dagen en ik Marian 3 maanden moet missen. De Stevens-fiets is dan mijn nieuwe maatje waar ik op moet kunnen vertrouwen! De naam had ik nog niet meteen, maar die kwam vanzelf…

Ik noemde mijn Stevens-fiets voortaan Stefanie. Marian heeft de naam verzonnen, Stefanie lijkt op Stevens, maar dan een afgeleide zij-vorm.
En ik liet dus de naam "Rohloff" gewoon voor wat hij (waard) is. Het gaat mij namelijk niet om de onderdelen van de fiets (Shimano, Magura, Rohloff) maar over het geheel: Stevens. Mijn Stefanie is méér dan de som van de onderdelen, daar gaat het bij mij om. Mijn maatje, Stefanie en ik gaan hét doen, heel lang rijden!

Ik heb een paar zadels geprobeerd die wij thuis hebben en tot mijn verbazing kon mijn achterwerk het beste wennen aan een dames-zadel, afkomstig van Marian’s racefiets! Toch heb ik uiteindelijk besloten het oorspronkelijke zadel dat op Stefanie zat om te ruilen voor een echt mannen zadel van leer (tegen een meerprijs). Nu heb ik geen last meer van zadelpijn.

Op welke fiets?

We hadden allemaal een nieuwe trekkingfiets nodig. Dus, we zijn op zoek gegaan, ieder bij hem in de buurt en ook op internet kijken wat de verschillen/overeenkomsten zijn tussen de verschillende trekkingfietsen. Er zijn veel mails heen en weer gegaan (en uurtjes volgepraat) over Rohloff versus derailleur, over het frame (staal of aluminium), over de wielen (28 of 26 inch), over de hoogte van het frame (55, 58 of 61 cm, ieder van ons heeft een andere framemaat terwijl we bijna even lang zijn!), over een maatfiets of niet, over zadels, over soort van remmen, over spiegels, over fietstassen en ga zo maar door.

Voor mij is het dit geworden: “Stevens sovereign lite Rohloff” met Magura hydraulische remmen (H33) in de kleur zwart (58cm hoogte) en een aluminium frame. In voorjaar 2009 heb ik hem gekocht.
Ik ben echt helemaal weg van de Rohloff (naaf-aandrijving bestaande uit 14 versnellingen die overeenkomen met 27 derailleur versnellingen). Ik heb het extra geld er sowieso voor over omdat deze Stevens-fiets er eentje is voor de rest van mijn fietsleven(!?) Ik heb deze Stevens gekocht voor 2050 euro plus een teller (uitonderhandeld; oorspronkelijk bedrag was 2299 euro).

Waarom nu (2010)?

We zijn nu allemaal (bijna…) 50 jaar (Robert wordt 50 op 17 juni!). Twee jaar geleden vonden we het hoog tijd worden om een datum te prikken. Langer uitstellen zou anders misschien tot afstel leiden… Daarnaast zijn onze (8) kinderen nu oud genoeg dat ze minder zorg nodig hebben (3 maanden weggaan, was daarmee minder problematisch voor onze partners dan bijvoorbeeld 10 jaar geleden). Ook begon, in mijn geval, Marian steeds vaker aan mij te vragen wanneer we dan eindelijk écht zouden vertrekken, want Hans, Robert en ik hadden het er de afgelopen jaren al zo vaak over gehad tijdens onze jaarlijks terugkerende fietstochtjes. (Eind jaren 90 hadden we het gezamenlijk fietsen namelijk weer opgepakt. Naast 2-3 keer per jaar een fietsweekendje in Nederland of de Ardennen, zijn we ook nog tweemaal in Italië en Spanje een week per keer wezen fietsen). Kortom, 2 jaar geleden besloten we dat HET in 2010 zou moeten gaan gebeuren……

Waarom de Noordelijke route?

Wij hebben, na al de voor- en nadelen van TransAm (TA) en Northern Tier (NT) op rijtje gezet te hebben, gekozen voor de Northern Tier omdat deze koeler, rustiger en minder (commercieel) uitgebuit is dan de TA. Landschappelijk is de TA eigenlijk wel dynamischer en uitdagender, zeker wat betreft het hooggebergte, maar ook de NT gaat door mooie gebieden en diverse nationale parken (Adirondacks, Niagara Falls, Glacier NP, North Cascades en ook door de Rocky Mountains). Daarbij komt dat het doorkruisen van de verlaten leegten in het noorden ook een hele uitdaging is…. Bij de uiteindelijke beslissing gaf de koelere temperatuur op de NT route toch wel de doorslag, zeker nadat we van ervaringsdeskundigen hadden gehoord dat de NT een hele mooie route is. Hun ontzettend mooie foto’s haalden het laatste restje twijfel bij ons weg en we waren het er samen snel helemaal over eens: “we gaan Northern Tier route fietsen!”

Waarom van Oost naar West?

Allereerst natuurlijk omdat dat overeenkomt met de geschiedenis van de ontwikkeling van Amerika. Robert was hier heel duidelijke in en niet op andere gedachten te brengen: de fietstocht moest wat hem betreft gaan in dezelfde richting zoals het vroeger was gedaan met paard en wagen: van het oosten naar de Nieuwe Wereld in het westen van Amerika………Daarnaast speelde bij hem mee dat we tijdens onze verre fietstochten altijd al fietsend steeds verder van huis af gingen: “van het vertrouwde naar het nieuwe…”. Zo zal het in Amerika ook moeten gaan: reizen vanuit het oostelijke, ‘Europese’ deel naar het verder weg gelegen westelijke deel. Voor Robert was dus van-Oost-naar-West de meest logischer weg. Voor mij was dat iets minder logisch, maar Hans bracht nog meer goede redenen in om voor deze rijrichting te kiezen: In het westen is het ruiger, leger en ook zwaarder. We zouden dan meteen het zwaarste stuk aan het begin van onze fietstocht krijgen. Tijd om te acclimatiseren en conditie op te bouwen zou er dan niet zijn. Daarnaast is het weer in het westen (Cascades NP en Glacier NP) in juli/augustus wat stabieler en minder nat dan in juni. Ook is het prettiger de zon in de rug te hebben dan vol in je gezicht. Allemaal redenen om van oost naar west te fietsen in plaats van andersom. (De windrichting bleek te onvoorspelbaar om echt rekening mee te houden).

Waarom fietsen in de VS?

Het idee om ooit ook in de VS te gaan fietsen kwam niet zo maar bovendrijven toen we in 1981 van Eindhoven naar Istanbul fietsten door het voormalige Oostblok! Enkele jaren daarvoor (in 1976 om precies te zijn) werd in Amerika gevierd dat de TransAmerika lijn 200 jaar bestond. Die TransAmerika lijn is toen omgezet in een fietsroute: De TransAM Coast-to-Coast fietsroute. Robert was hiervan op de hoogte en daarom kwam hij toen met de suggestie om deze fietsroute ook te gaan fietsen. Het feit dat Robert geschiedenis heeft gestudeerd, heeft daarbij natuurlijk sterk meegespeeld. Geen enkele grote fietsreis was namelijk geschiedenisloos. Elke grote fietsreis opnieuw liepen we de geschiedenis achterna dankzij de historische uiteenzettingen van Robert over het gebieden waar we doorheen kwamen........ van de Middeleeuwen tot het heden kwam dan al fietsend en kamperend aan de orde.