vrijdag 27 augustus 2010
De terugreis
Vanochtend stond om 7 uur de taxi voor de deur om ons naar de luchthaven Tacoma van Seattle te brengen. Na een rustige vlucht kwamen we zaterdagochtend om 7 uur aan op Schiphol.
donderdag 26 augustus 2010
De laatste dag in Seattle
Wat ons de gehele reis bespaard is gebleven, overkwam ons vandaag. Robert was behoorlijk verkouden en voelde zich rillerig. Om die reden besloot hij om op onze motelkamer te blijven. Han en Hans zijn er deze ochtend alleen opuitgetrokken om het Museum of Flight te bezoeken. 
Een zeer uitgebreid museum over Boeing en de luchtvaart in het algemeen. Zo was er onder andere een replica te zien van het eerste vliegtuig van de gebroeders Wright,
maar ook de eerste Airforce One, die dienst heeft gedaan als presidentieel vliegtuig van de presidenten Eisenhower, Kennedy en Nixon.
Daarnaast was er ook een volledig operationele V1 te ‘bewonderen’. ’s Middags bleek Robert gelukkig weer redelijk hersteld zodat we de middag nog gezamenlijk in Seattle hebben doorgebracht, 
waarbij we onder andere door China Town
en de Pikes Markt, een heuse bazaar met een vismarkt, bloemenmarkt en nog veel meer hebben gewandeld.
‘s Avonds hebben we in de motelkamer een toost uitgebracht op onze onvergetelijke tocht.
Een zeer uitgebreid museum over Boeing en de luchtvaart in het algemeen. Zo was er onder andere een replica te zien van het eerste vliegtuig van de gebroeders Wright,
maar ook de eerste Airforce One, die dienst heeft gedaan als presidentieel vliegtuig van de presidenten Eisenhower, Kennedy en Nixon.
Daarnaast was er ook een volledig operationele V1 te ‘bewonderen’. ’s Middags bleek Robert gelukkig weer redelijk hersteld zodat we de middag nog gezamenlijk in Seattle hebben doorgebracht, waarbij we onder andere door China Town
en de Pikes Markt, een heuse bazaar met een vismarkt, bloemenmarkt en nog veel meer hebben gewandeld.
‘s Avonds hebben we in de motelkamer een toost uitgebracht op onze onvergetelijke tocht.
woensdag 25 augustus 2010
Strandwandeling
Vanochtend hebben we een heerlijke standwandeling gemaakt in Ocean Shores. 
Men had ons verteld dat er mogelijk walwissen te zien zouden zijn. Maar helaas… We moeten ons avontuur afsluiten zonder een grizzly beer, eland, wolf en walvis gezien te hebben.
’s Middag zijn we teruggereden naar Seattle en hebben daar als verdwaasde fietsers in de grootste shopping mall van het noordwesten van de VS een poging ondernomen om nog wat souvenirs te bemachtigen.
Een zware bevalling…
Men had ons verteld dat er mogelijk walwissen te zien zouden zijn. Maar helaas… We moeten ons avontuur afsluiten zonder een grizzly beer, eland, wolf en walvis gezien te hebben.
’s Middag zijn we teruggereden naar Seattle en hebben daar als verdwaasde fietsers in de grootste shopping mall van het noordwesten van de VS een poging ondernomen om nog wat souvenirs te bemachtigen.
Een zware bevalling…
dinsdag 24 augustus 2010
Olympic National Park
We lieten de tent vandaag staan op de camping van Ocean Shores, en we trokken er met de auto op uit. Een paar dagen geleden schreven we al dat we graag Olympia national park wilden bezoeken. Een eerste poging vanuit Townsend mislukte, omdat we er niet in slaagden een auto te huren. Nu hebben we wel een auto, en vanuit een heel andere hoek – de zuidwestelijke in plaats van de noordoostelijke – zijn we er uiteindelijk toch gekomen, overigens nadat we vijf kilometer over het strand hadden gereden.
De kern van het park wordt gevormd door de Olympic Mountains, een deels met sneeuw en ijs bedekt bergmassief. De vochtige lucht die de Pacific aanvoert zorgt voor een overvloedige regenval van 300 tot 400 centimeter per jaar – ter vergelijking: in Nederland valt jaarlijks rond de 80 centimeter. Overigens hadden we zelf helemaal geen last van de regen: het was een heerlijke warme en zonnige dag Het resultaat van de overvloedige regenval is echter indrukwekkend. Vanuit het plaatsje Quinault maakten we een prachtige wandeling door dit gematigde regenwoud, gekenmerkt door heel hoge dennen en ceders en veel lage vegetatie.
We wilden graag naar de hoogste Douglas spar ter wereld wandelen (60 meter hoog), maar na vijf kilometer, toen we er bijna waren, bleek het pad opeens afgesloten en zodanig overwoekerd dat we er ook echt niet meer door kwamen.
Dat doet niets af aan het feit dat we een fantastische wandeling maakten, door een voor ons weer heel nieuw stukje Amerikaanse natuur. Oeps, tijdens het schrijven van deze blog werden we ineens geconfronteerd met een reeds bekend stukje Amerikaanse natuur, een wasbeer ging er als een haas vandoor met onze etenszak die nog onbeheerd onder onze picnictafel lag.
De kern van het park wordt gevormd door de Olympic Mountains, een deels met sneeuw en ijs bedekt bergmassief. De vochtige lucht die de Pacific aanvoert zorgt voor een overvloedige regenval van 300 tot 400 centimeter per jaar – ter vergelijking: in Nederland valt jaarlijks rond de 80 centimeter. Overigens hadden we zelf helemaal geen last van de regen: het was een heerlijke warme en zonnige dag Het resultaat van de overvloedige regenval is echter indrukwekkend. Vanuit het plaatsje Quinault maakten we een prachtige wandeling door dit gematigde regenwoud, gekenmerkt door heel hoge dennen en ceders en veel lage vegetatie.
We wilden graag naar de hoogste Douglas spar ter wereld wandelen (60 meter hoog), maar na vijf kilometer, toen we er bijna waren, bleek het pad opeens afgesloten en zodanig overwoekerd dat we er ook echt niet meer door kwamen.
Dat doet niets af aan het feit dat we een fantastische wandeling maakten, door een voor ons weer heel nieuw stukje Amerikaanse natuur. Oeps, tijdens het schrijven van deze blog werden we ineens geconfronteerd met een reeds bekend stukje Amerikaanse natuur, een wasbeer ging er als een haas vandoor met onze etenszak die nog onbeheerd onder onze picnictafel lag.
maandag 23 augustus 2010
De Pacific
We hebben een auto gehuurd voor drie dagen, ten eerste om de fietsen naar het bagagedepot op het SeaTac-vliegveld te brengen en ten tweede om ermee op stap te gaan. We konden gratis fietsdozen afhalen bij het eindstation van de Burlington Northern Rail, alsof ze met ons meegereden waren op onze fietstocht! We hebben de fietsen gedeeltelijk gedemonteerd om ze passend te maken voor de fietsdozen 
en toen zijn we op pad gegaan, met als doel de Pacific (Ocean Shores) en de volgende dag Olympic National Parc (Quinault). Om een uur of 2 zijn we naar de kust gereden, een afstand van 180 kilometer en wat zagen we daar? Een enorm uitgestrekte vlakte, een heus zandstrand (het was eb) waar ook auto’s op mogen rijden. En dat hebben wij ook gedaan. Je ziet bijna geen mensen lopen op het strand, neen, het zijn vooral (stilstaande) auto’s.
Maar we hebben genoten van dat voortreffelijke uitzicht over de Pacific. We zitten nu weer op een voor ons zo vertrouwde campground lekker in de natuur en we koken op een brander weer onze heerlijke maaltijd afgeblust met bier en wijn, opgewarmd door een vuurtje.
en toen zijn we op pad gegaan, met als doel de Pacific (Ocean Shores) en de volgende dag Olympic National Parc (Quinault). Om een uur of 2 zijn we naar de kust gereden, een afstand van 180 kilometer en wat zagen we daar? Een enorm uitgestrekte vlakte, een heus zandstrand (het was eb) waar ook auto’s op mogen rijden. En dat hebben wij ook gedaan. Je ziet bijna geen mensen lopen op het strand, neen, het zijn vooral (stilstaande) auto’s.
Maar we hebben genoten van dat voortreffelijke uitzicht over de Pacific. We zitten nu weer op een voor ons zo vertrouwde campground lekker in de natuur en we koken op een brander weer onze heerlijke maaltijd afgeblust met bier en wijn, opgewarmd door een vuurtje.
zondag 22 augustus 2010
After the goldrush
Onze eerste gang was vandaag naar het vliegveld, niet ver van ons motel, om meer te weten te komen over de mogelijkheden de fietsen in bewaring te geven. Er bleek inderdaad een bagagedepot aanwezig te zijn en daar willen we onze fietsen een van de komende dagen stallen. Op het vliegveld heerste overigens een grote drukte. Met een lightrail-verbinding gingen we van het vliegveld naar downtown Seattle. Seattle is een middelgrote stad, zo’n 600.000 inwoners, die in de jaren ’90 van de negentiende eeuw een eerste ontwikkeling doormaakte als doorvoerstation van de zogenaamde Klondyke-goldrush, een manische zoektocht naar goud in het veel noordelijker gelegen grensgebied van Alaska en Canada. Latere impulsen kwamen van het vliegtuigconcern Boeing en van Microsoft. De stad is vernoemd naar Chief Sealth, hoofdman van de Duwamish-indianen. 
Het levendige centrum wordt gekenmerkt door hoge gebouwen en steile straten.
Vooral in de omgeving van de vismarkt was het druk met toeristen.
We bezochten een museum, gewijd aan de geschiedenis van de negentiende-eeuwse goldrush. Toevallig passeerden we een brandweerkazerne, waar vrijwilligers historische brandweerwagens tentoonstelden. Dit deed ons erg denken aan het gouden boekje over de vijf brandweermannetjes.
Toen we vertrokken op onze tocht aten we in Maine heerlijke kreeft (lobster) en we namen ons voor om de Atlantische kreeft te vergelijken met de Pacifische. Vanavond gingen we uit eten, maar tot onze verrassing kwam kreeft eigenlijk nergens op het menu voor, maar krab des te meer (de Dungeness uit de Puget-sound). Ook die smaakte uitstekend.
Het levendige centrum wordt gekenmerkt door hoge gebouwen en steile straten.
Vooral in de omgeving van de vismarkt was het druk met toeristen.
We bezochten een museum, gewijd aan de geschiedenis van de negentiende-eeuwse goldrush. Toevallig passeerden we een brandweerkazerne, waar vrijwilligers historische brandweerwagens tentoonstelden. Dit deed ons erg denken aan het gouden boekje over de vijf brandweermannetjes.
Toen we vertrokken op onze tocht aten we in Maine heerlijke kreeft (lobster) en we namen ons voor om de Atlantische kreeft te vergelijken met de Pacifische. Vanavond gingen we uit eten, maar tot onze verrassing kwam kreeft eigenlijk nergens op het menu voor, maar krab des te meer (de Dungeness uit de Puget-sound). Ook die smaakte uitstekend.
zaterdag 21 augustus 2010
De laatste etappe
De route van 21 augustus, Poulsbo, WA - Seattle, WA, 58 km
Met weemoed constateerden we dat we vandaag onze laatste fietsdag beleefden. We bereikten vandaag Seattle, waar over een kleine week ons vliegtuig vertrekt. We gaan nu onze fietsen inpakken voor verzending. en enkele uitstapjes. De tocht vanaf Kitsap memorial state park voerde ons langs drukke wegen,
gelukkig wel steeds met een goede shoulder. Seattle is gelegen aan een brede baai, de Puget Sound, die je met een veerpont kunt oversteken naar het hartje van de stad. Dat is echt dè manier om de stad binnen te komen. Vanaf de pont hadden we een prachtig uitzicht op de steeds groeiende wolkenkrabbers van de stad, een majestueus gezicht.
Vanaf het veer reden we in een rustig tempo naar een motel in de omgeving van het vliegveld, zo’n twintig kilometer ten zuiden van het centrum. De brede straten waren heerlijk rustig, maar als uitsmijter kwam er nog wel de steilste helling van onze vakantie: 16%.
Onderweg reden we langs het Boeingvliegveld, de plek waar Boeing oorspronkelijk begon. Daar passeerden we het vliegtuigmuseum waar onder andere de Concorde pronkte.
We vonden onderdak in een motel niet ver van het vliegveld.
Met weemoed constateerden we dat we vandaag onze laatste fietsdag beleefden. We bereikten vandaag Seattle, waar over een kleine week ons vliegtuig vertrekt. We gaan nu onze fietsen inpakken voor verzending. en enkele uitstapjes. De tocht vanaf Kitsap memorial state park voerde ons langs drukke wegen,
gelukkig wel steeds met een goede shoulder. Seattle is gelegen aan een brede baai, de Puget Sound, die je met een veerpont kunt oversteken naar het hartje van de stad. Dat is echt dè manier om de stad binnen te komen. Vanaf de pont hadden we een prachtig uitzicht op de steeds groeiende wolkenkrabbers van de stad, een majestueus gezicht.
Vanaf het veer reden we in een rustig tempo naar een motel in de omgeving van het vliegveld, zo’n twintig kilometer ten zuiden van het centrum. De brede straten waren heerlijk rustig, maar als uitsmijter kwam er nog wel de steilste helling van onze vakantie: 16%.
Onderweg reden we langs het Boeingvliegveld, de plek waar Boeing oorspronkelijk begon. Daar passeerden we het vliegtuigmuseum waar onder andere de Concorde pronkte.
We vonden onderdak in een motel niet ver van het vliegveld.
vrijdag 20 augustus 2010
Olympia
De route van 20 augustus, , Port Townsend, WA - Poulsbo, WA, 49 km
De keuze van onze route langs Port Townsend had onder andere als achtergrond dat we graag het Olympia National Park wilden bezoeken. We wilden daar een auto huren of met het openbaar vervoer naar dit gematigde regenwoud reizen. Tot onze grote verrassing bleek het ons niet mogelijk in Port Townsend een auto te huren. Een tocht met het openbaar vervoer zou bijna een hele dag kosten – enkele reis wel te verstaan. We besloten daarom gewoon, meer geleidelijk onze weg naar Seattle voort te zetten.
De dag begon opnieuw bewolkt en fris, maar in de loop van de middag liet de zon zich weer zien. Onze tocht voerde vandaag over de reeks van eilanden en schiereilanden die de kustzone ten westen van Seattle kenmerken. In veel gevallen zijn die verbonden door bruggen,
maar soms maken we ook gebruik van veerponten. We bereikten in de middag een prachtige natuurcamping, het Kitsap memorial state park, nabij het plaatsje Poulsen, met uitzicht over een baai van de Pacific met op de achtergrond het gebergte van Olympia.
De keuze van onze route langs Port Townsend had onder andere als achtergrond dat we graag het Olympia National Park wilden bezoeken. We wilden daar een auto huren of met het openbaar vervoer naar dit gematigde regenwoud reizen. Tot onze grote verrassing bleek het ons niet mogelijk in Port Townsend een auto te huren. Een tocht met het openbaar vervoer zou bijna een hele dag kosten – enkele reis wel te verstaan. We besloten daarom gewoon, meer geleidelijk onze weg naar Seattle voort te zetten.
De dag begon opnieuw bewolkt en fris, maar in de loop van de middag liet de zon zich weer zien. Onze tocht voerde vandaag over de reeks van eilanden en schiereilanden die de kustzone ten westen van Seattle kenmerken. In veel gevallen zijn die verbonden door bruggen,
maar soms maken we ook gebruik van veerponten. We bereikten in de middag een prachtige natuurcamping, het Kitsap memorial state park, nabij het plaatsje Poulsen, met uitzicht over een baai van de Pacific met op de achtergrond het gebergte van Olympia.
donderdag 19 augustus 2010
Port Townsend
De route van 19 augustus, East sound. WA - Port Townsend, WA, 121 km
Vandaag verlieten we Orcas weer. Het was fris en bewolkt toen we vertrokken maar zoals wel vaker, klaarde het aan het einde van de dag weer op. Hoewel we de coast-to-coast hebben voltooid is er nog wat fiets-werk te verrichten. We moeten immers nog naar Seattle, waar vrijdag de 27e ons vliegtuig vertrekt. Het was een pittige tocht: eerst over het eiland Orcas terug naar de boot,
vervolgens vanuit Anacortes verder, uiteindelijk naar het plaatsje Port Townsend, alles bij elkaar zo’n honderd kilometer. De kustweg was kronkelig
en vooral heel steil,
geen lange hellingen overigens, maar kort en venijnig. Daar kwam bij dat we moeite hadden het ritme weer op te pakken, nu we ons doel hebben bereikt. We waren dan ook echt moe toen we in Port Townsend aankwamen. We sloegen onze tent op op de fairground (feestterrein) van dit aardige Victoriaanse plaatsje.
En ja, we konden weer douchen.
Vandaag verlieten we Orcas weer. Het was fris en bewolkt toen we vertrokken maar zoals wel vaker, klaarde het aan het einde van de dag weer op. Hoewel we de coast-to-coast hebben voltooid is er nog wat fiets-werk te verrichten. We moeten immers nog naar Seattle, waar vrijdag de 27e ons vliegtuig vertrekt. Het was een pittige tocht: eerst over het eiland Orcas terug naar de boot,
vervolgens vanuit Anacortes verder, uiteindelijk naar het plaatsje Port Townsend, alles bij elkaar zo’n honderd kilometer. De kustweg was kronkelig
en vooral heel steil,
geen lange hellingen overigens, maar kort en venijnig. Daar kwam bij dat we moeite hadden het ritme weer op te pakken, nu we ons doel hebben bereikt. We waren dan ook echt moe toen we in Port Townsend aankwamen. We sloegen onze tent op op de fairground (feestterrein) van dit aardige Victoriaanse plaatsje.
En ja, we konden weer douchen.
woensdag 18 augustus 2010
Hiken
Het weer viel een beetje tegen vanmorgen want het was erg mistig maar dat nam niet weg dat we, zoals dat gisteren was afgesproken, gingen hiken (lopen) 
naar de hoogste top van Orcas-eiland, Mount Constitution (ruim 2400 voet), gelegen in het Moran State Park. Dit park is in de jaren ’30 in het kader van het werkloosheidsprogramma van Roosevelt toegankelijk gemaakt voor het publiek. Hiken is toch wat anders dan biken maar we vinden het ook leuk! Het was een erg mooi wandelpad naar boven en op de top stond een uitkijktoren. Helaas was het nog steeds erg mistig.
Bij helder weer hadden we een voortreffelijk uitzicht gehad op Mount Baker, Mount Rainier (bij Seattle), op de Cascades en nog veel meer (!) Naar beneden hebben we een ander pad gekozen en we hebben ons verbaasd over de enorm grote ceders en hemlocks.
Eenmaal beneden bij de weg hebben een hotdog kunnen kopen want we hadden geen eten bij ons. Maar in de namiddag gingen Robert en Hans met de fiets nog helemaal naar het plaatsje Eastsound, op zeeniveau, waar ze naar een supermarkt en naar de bieb gingen (om de weblog op internet te zetten, de kaarten te versturen en informatie in te winnen voor de komende dagen). En Han verbleef heerlijk met het e-book met NRC en, voor het eerst deze fietstocht, met de MP3 speler, tezamen met een vuurtje. Inmiddels was ook de mist weer opgetrokken en de zon scheen weer even vrolijk als de voorbije dagen maar het was wel wat kouder. Het is wel een beetje vervelend, voor Robert en Hans, dat er op deze primitieve campground geen douche was want door weer helemaal naar boven te fietsen raak je toch wel bezweet! Net zoals gisteren hebben weer het nu ook weer ’s avonds van een zelfgemaakte maaltijd en het kampvuur genoten.
naar de hoogste top van Orcas-eiland, Mount Constitution (ruim 2400 voet), gelegen in het Moran State Park. Dit park is in de jaren ’30 in het kader van het werkloosheidsprogramma van Roosevelt toegankelijk gemaakt voor het publiek. Hiken is toch wat anders dan biken maar we vinden het ook leuk! Het was een erg mooi wandelpad naar boven en op de top stond een uitkijktoren. Helaas was het nog steeds erg mistig.
Bij helder weer hadden we een voortreffelijk uitzicht gehad op Mount Baker, Mount Rainier (bij Seattle), op de Cascades en nog veel meer (!) Naar beneden hebben we een ander pad gekozen en we hebben ons verbaasd over de enorm grote ceders en hemlocks.
Eenmaal beneden bij de weg hebben een hotdog kunnen kopen want we hadden geen eten bij ons. Maar in de namiddag gingen Robert en Hans met de fiets nog helemaal naar het plaatsje Eastsound, op zeeniveau, waar ze naar een supermarkt en naar de bieb gingen (om de weblog op internet te zetten, de kaarten te versturen en informatie in te winnen voor de komende dagen). En Han verbleef heerlijk met het e-book met NRC en, voor het eerst deze fietstocht, met de MP3 speler, tezamen met een vuurtje. Inmiddels was ook de mist weer opgetrokken en de zon scheen weer even vrolijk als de voorbije dagen maar het was wel wat kouder. Het is wel een beetje vervelend, voor Robert en Hans, dat er op deze primitieve campground geen douche was want door weer helemaal naar boven te fietsen raak je toch wel bezweet! Net zoals gisteren hebben weer het nu ook weer ’s avonds van een zelfgemaakte maaltijd en het kampvuur genoten.
dinsdag 17 augustus 2010
Orcas
De route van 17 augustus, Anacortes, WA - East Sound, WA, 29 km
We komen nog even terug op gisteren, het bereiken van ons eindpunt Anacortes. We zijn heel blij dat we onze tocht hebben kunnen volbrengen zonder grote fysieke of mechanische problemen. Natuurlijk hebben we onze aankomst gevierd met een glas champagne en een heerlijke maaltijd in een restaurant: heilbot.
We hebben ons doel bereikt en we hebben nog ruim een week voor ons vliegtuig naar Nederland vertrekt. Wat nu? Anacortes is een havenplaatsje met een regelmatige veerdienst op (onder andere) de San Juan eilanden, een archipel bestaande uit enkele honderden eilanden. Op advies van de vrouw die onze finish-foto maakte (‘het meest avontuurlijke eiland’) besloten we naar Orcas te gaan, ruim een uur varen van Anacortes. Het was een prachtige zonnige boottocht tussen de verschillende eilanden en eilandjes.
Aangekomen op Orcas reden we dertig kilometer naar een natuurcamping. Dat viel nog niet mee, zelfs niet nu we 7200 kilometer in de benen hebben. De hellingen op het eiland zijn erg stijl. Op de camping maakten we ons traditionele kampvuur en kookten we een lekkere maaltijd.
We komen nog even terug op gisteren, het bereiken van ons eindpunt Anacortes. We zijn heel blij dat we onze tocht hebben kunnen volbrengen zonder grote fysieke of mechanische problemen. Natuurlijk hebben we onze aankomst gevierd met een glas champagne en een heerlijke maaltijd in een restaurant: heilbot.
We hebben ons doel bereikt en we hebben nog ruim een week voor ons vliegtuig naar Nederland vertrekt. Wat nu? Anacortes is een havenplaatsje met een regelmatige veerdienst op (onder andere) de San Juan eilanden, een archipel bestaande uit enkele honderden eilanden. Op advies van de vrouw die onze finish-foto maakte (‘het meest avontuurlijke eiland’) besloten we naar Orcas te gaan, ruim een uur varen van Anacortes. Het was een prachtige zonnige boottocht tussen de verschillende eilanden en eilandjes.
Aangekomen op Orcas reden we dertig kilometer naar een natuurcamping. Dat viel nog niet mee, zelfs niet nu we 7200 kilometer in de benen hebben. De hellingen op het eiland zijn erg stijl. Op de camping maakten we ons traditionele kampvuur en kookten we een lekkere maaltijd.
maandag 16 augustus 2010
zondag 15 augustus 2010
De Skagit rivier
De route van 15 augustus, New Halem, WA - Sedro Woolley, WA, 107 km
Net als gistermiddag hebben vandaag voornamelijk langs de rivier de Skagit gefietst. Zij het dat het nu de vrijwel volledig vlakke benedenloop betrof.
Deze rivier ontspringt in het North Cascade gebergte. Al in de jaren 30 van de vorige eeuw werden er in deze rivier door de stad Seattle twee stuwdammen met waterkrachtcentrales gebouwd voor de opwekking van elektriciteit.
Deze dammen hebben in belangrijke mate bijgedragen aan de groei van de stad. Tot op de dag van vandaag wordt Seattle via deze centrales van elektriciteit voorzien.
Het benedenstroomse deel van de Skagit bestaat uit een bosrijke omgeving.
De bossen in dit deel van Washington doen een beetje tropisch aan.
Het weer staat hier namelijk onder invloed van de Grote Oceaan, waardoor het er een stuk vochtiger en warmer is dan het oostelijke deel van de staat. De bomen zijn erg groot, waarbij het zowel om naaldbomen gaat, zoals de witte cedar (zeg maar onze conifeer) als om loofbomen, zoals de suiker esdoorn. Verder er sprake van een zeer weelderige ondergroei. Af en toe namen we ook de tijd om eens achterom te kijken naar de het gebergte waar we de afgelopen dagen doorheen gefietst hebben.
Daarbij hadden we tevens zicht op de immense vulkaan Mount Baker (ruim 3500m).
Uiteindelijk kwamen na circa 100 km aan in het plaatsje Sedro Woolley, waar we op een RV-park (kampeer terrein voor recreation vehicles, zeg maar campers) kamperen aan de oever van Skagit.
Net als gistermiddag hebben vandaag voornamelijk langs de rivier de Skagit gefietst. Zij het dat het nu de vrijwel volledig vlakke benedenloop betrof.
Deze rivier ontspringt in het North Cascade gebergte. Al in de jaren 30 van de vorige eeuw werden er in deze rivier door de stad Seattle twee stuwdammen met waterkrachtcentrales gebouwd voor de opwekking van elektriciteit.
Deze dammen hebben in belangrijke mate bijgedragen aan de groei van de stad. Tot op de dag van vandaag wordt Seattle via deze centrales van elektriciteit voorzien.
Het benedenstroomse deel van de Skagit bestaat uit een bosrijke omgeving.
De bossen in dit deel van Washington doen een beetje tropisch aan.
Het weer staat hier namelijk onder invloed van de Grote Oceaan, waardoor het er een stuk vochtiger en warmer is dan het oostelijke deel van de staat. De bomen zijn erg groot, waarbij het zowel om naaldbomen gaat, zoals de witte cedar (zeg maar onze conifeer) als om loofbomen, zoals de suiker esdoorn. Verder er sprake van een zeer weelderige ondergroei. Af en toe namen we ook de tijd om eens achterom te kijken naar de het gebergte waar we de afgelopen dagen doorheen gefietst hebben.
Daarbij hadden we tevens zicht op de immense vulkaan Mount Baker (ruim 3500m).
Uiteindelijk kwamen na circa 100 km aan in het plaatsje Sedro Woolley, waar we op een RV-park (kampeer terrein voor recreation vehicles, zeg maar campers) kamperen aan de oever van Skagit.
Abonneren op:
Posts (Atom)