Onze eerste gang was vandaag naar het vliegveld, niet ver van ons motel, om meer te weten te komen over de mogelijkheden de fietsen in bewaring te geven. Er bleek inderdaad een bagagedepot aanwezig te zijn en daar willen we onze fietsen een van de komende dagen stallen. Op het vliegveld heerste overigens een grote drukte. Met een lightrail-verbinding gingen we van het vliegveld naar downtown Seattle. Seattle is een middelgrote stad, zo’n 600.000 inwoners, die in de jaren ’90 van de negentiende eeuw een eerste ontwikkeling doormaakte als doorvoerstation van de zogenaamde Klondyke-goldrush, een manische zoektocht naar goud in het veel noordelijker gelegen grensgebied van Alaska en Canada. Latere impulsen kwamen van het vliegtuigconcern Boeing en van Microsoft. De stad is vernoemd naar Chief Sealth, hoofdman van de Duwamish-indianen.
Het levendige centrum wordt gekenmerkt door hoge gebouwen en steile straten.
Vooral in de omgeving van de vismarkt was het druk met toeristen.
We bezochten een museum, gewijd aan de geschiedenis van de negentiende-eeuwse goldrush. Toevallig passeerden we een brandweerkazerne, waar vrijwilligers historische brandweerwagens tentoonstelden. Dit deed ons erg denken aan het gouden boekje over de vijf brandweermannetjes.
Toen we vertrokken op onze tocht aten we in Maine heerlijke kreeft (lobster) en we namen ons voor om de Atlantische kreeft te vergelijken met de Pacifische. Vanavond gingen we uit eten, maar tot onze verrassing kwam kreeft eigenlijk nergens op het menu voor, maar krab des te meer (de Dungeness uit de Puget-sound). Ook die smaakte uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten