Fort Peck Indian reservation

De route van 21 juli: Culbertson - Wolf Point, 95 km

De lezers van onze website hebben kunnen zien dat we een rubriek gadgets hebben, dingen waarover we heel tevreden zijn: de kaart, de brander, onze sokken en zo. Vandaag de keerzijde. In Nederland hadden we de modernste bandplaktechnologie aangeschaft. De binnenbandplakkers plakken echter niet en de buitenbandplakkers hebben een zo sterke lijmlaag dat ze de binnenband oplossen … Het resultaat was dat Han vandaag drie keer achter elkaar een lekke band had.







Dat leverde natuurlijk de nodige vertraging op, maar desondanks schoten we vandaag goed op, een kleine honderd kilometer. Onze tocht voerde langs prachtige rotsformaties, uitgeslepen door de Missouri-rivier, vergelijkbaar met de formaties die we enkele dagen geleden in Het Rooseveltpark zagen.



Het grootste deel van de dag reden we door het Fort Peck Indian reservation, een van de grotere indianenreservaten. Ondertussen hebben we al verschillende reservaten doorgereden, en ze laten bij ons bijna steeds een heel trieste indruk achter. Infrastructuur en huizen zijn onverzorgd, en veel van de bewoners rijden in aftandse auto’s.


Bijna alles in de dorpen lijkt te draaien om dingen die samenhangen met verslaving: drugs, alcohol en gokken.

Vandaag kwamen door het dorpje Poplar. We hadden al gehoord dat dat een sinister oord was, en inderdaad: verschillende uitgebrande en dichtgetimmerde huizen. Zelfs de supermarkt was afgeschermd met tralies, vermoedelijk om beroving te voorkomen.

We waren blij dat we daar niet hoefden te overnachten. Het dorpje waar we uiteindelijk terecht kwamen, Wolf Point, ziet er gelukkig wat beter uit. Desondanks zag de camping waar we verbleven er zeer rommelg en morsig uit. Maar toch, het meest verbazingwekkend is nog wel dat de bevolking van de reservaten in haar lot lijkt te berusten.