Met het bereiken van St.-Mary kwamen we in een andere wereld terecht. Tot nu toe waren we grotendeels buiten de toeristische gebieden gebleven, maar nu veranderde dat. Dat was al merkbaar op de camping: voor het eerst waren er veel tenten. Nog een aardig verhaal van een Vlaamse (!) mede kampeerder. Hij was op zoek naar zijn astma-inhaler, maar verwisselde die met zijn bear-repellent, een soort supersterke pepperspray. Een ambulance moest eraan te pas komen om de schade te herstellen.
Vandaag reden we naar ons hoogste punt, de Logan-pass, 2025 meter (6646 ft)
over de ‘Going to the sun highway’. De naam is afkomstig van de indiaanse mythologie, over een halfgoddelijke redder van de Blackfeet—indianen, die de Blackfeet weer verliet door langs deze weg naar de zon te gaan. Het was een mooie tocht, een redelijke stijging en de klim viel erg mee,
vooral ook omdat we de afgelopen weken al heel geleidelijk hoogte hebben gewonnen. We begonnen bepaald niet op zeeniveau, maar op ongeveer 1300 meter hoogte. Nadeel was wel dat dit dè grote toeristische weg door het park was. Op de weg omhoog hadden we daarvan nog weinig last, maar bij het bezoekerscentrum op de pas zelf en op weg naar beneden was het wel heel erg druk. Een tweede nadeel was dat de weg voor een flink deel werd gereconstrueerd: opstoppingen en slecht wegdek waren het gevolg. Maar goed, we hebben wel erg genoten van het landschap, de sneeuw en de bloemen en planten
We kwamen redelijk vroeg aan in het dal, waar we onze tenten opsloegen op één van die kleine, eenvoudige kampeerplaatsen, gerund door de organisatie van het Park. We hadden tijd genoeg voor een prachtige wandeling naar een bergmeertje, het zogeheten Avalanche-lake.
Terug op de camping maakten we kennis met twee jongens die net hun eindexamen hadden gedaan. We voerden een interessant gesprek met hen over het Amerikaanse schoolsysteem. Boven een kampvuur roosterden we marshmellows.
Over eten gesproken: vandaag hebben we een deel van ons noodrantsoen opgegeten. Van pakjes cup-a-soup en gedroogde groente maakten we een heerlijke driegangenmaaltijd. We hadden er zelfs wijn bij, meegenomen in kartonnen pakjes.
Gelukkig weer bericht van jullie.Een paar dagen was er niets. We misten het direct.Er was natuurlik geen gelegenheid iets te sturen. Nu zijn jullie dus inde R.M. De vermelde plaatsnamen staan niet op onze kaart. Te klein natuurlijk. Gaan jullie nu richting Whitefish ? Jullie hebben het echt naar de zin , aan de tekst van het verslag te merken. Het onderweg zijn is nog belangrijker dan het gestelde doel , daarom genieten jullie ook zo. Blijkbaar is er een goede kok bij. Een 3-gangen maaltijd gemaakt met noodrantsoenen ! Het huidige traject is een van de interessantste delen van de tocht , denken we. Daarom voelen jullie je zo goed. Zien jullie de binnengekomen reacties ?Het is intussen 2 aug., Verweg het grootste deel van de tijd en van de route zit er op. Het is tot heden wonderbaarlijk goed gegaan. Jullie ziojn gelukkige mensen !Tot volgende keer. Pa Bo.
BeantwoordenVerwijderenHa mannen, leuk om alles weer even te lezen. We zijn weer helemaal bij. Goed dat het zo opschiet en dat jullie het naar je zin hebben. Kan er geen bier in die waterzakken? Wij hebben het prima naar onze zin. Geen muggen! Groetjes,
BeantwoordenVerwijderenAron, Thomas, Vera, Eva, Rosan, Marian, Yvonne, Monique