De Burlington Northern Railroad werd aangelegd vanaf 1870, hij vormde de verbinding van het centraal gelegen Minneapolis-Saint Paul met Minot, het plaatsje waar we vandaag belandden. Later zou de spoorlijn worden doorgetrokken naar de Pacific, maar aanvankelijk was hij vooral van belang voor de ontwikkeling van Noord-Dakota. Het is geen toeval dat overal langs de spoorlijn elevators, graaniften, zijn gebouwd, grote, bijna katheraal-achtige gebouwen, waar graan en maïs kon en kan worden opgeslagen en verscheept.
Tot nu toe kwamen we heel veel spoorlijnen tegen in de VS, maar slechts zelden een trein. Nu voert onze weg echter over de zogenaamde US 2, die pal langs de Burlington Northern Railway loopt. Het beeld veranderde dan ook: nu zien we veel treinen, die met luid getoeter van hun aanwezigheid blijk geven.
De US 2 is een grote vierbaansweg, die grotendeels pal langs de genoemde spoorlijn loopt. In feite vormt de 2 de rode draad van onze tocht: de weg begint in Bangor, vlak bij Bar Harbor, en eindigt in Seattle, ten zuiden van ons doel Anacortes. Tot nu toe zijn we grotendeels ten zuiden van deze weg gebleven maar vanaf Rugby vormt zij de komende 600 mijl echt de leidraad. Het is ongelooflijk hoe rustig deze weg is. Ja, hij is vierbaans, er is een brede shoulder, waar fietsers zich veilig kunnen begeven, maar er is bijna geen ander verkeer.
Het is dan ook geen toeval dat we vandaag flink opschoten. Overigens was dat voornamelijk te danken aan de wind, die zich veel bescheidener betoonde dan gisteren.
Minot, waar we nu verblijven, is duidelijk anders dan Fargo, waar veel banken en een universiteit gevestigd zijn. De stad heeft een industrieel-agrarisch karakter en natuurlijk vooral een gigantisch spoorwegemplacement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten