Underground

De route van 25 juli: Chinook - Havre, 36 km

We hebben besloten vandaag maar 35 kilometer te gaan rijden omdat wij naar het museum wilden gaan in het volgende plaatsje Havre en omdat wij onze kleren wilden gaan wassen. Doordat het eerstvolgende plaatsje te ver weg was, in aanmerking genomen, dat we de dingen zouden doen die we afgesproken hebben, zouden we in Havre verblijven.. Opnieuw genoten we weer van het fraaie landschap van Montana dat bestaat uit prairies, zoals we dat ook in films kunnen zien, bijvoorbeeld van Bud Cassidy & Sundance Kid en films van Clint Eastwood of van Bonanza…… En, hier komen wij aan, op onze stalen rossen, op naar het Wilde Westen, zwaaiend met onze fietspompen ...
 



Onderweg kwamen we twee Amerikanen uit Arizona tegen,


het draaide weer uit op een gesprek, eerst over de route, daarna werd door ons vlug overgegaan op een aantal vragen waar wij mee worstelen, zoals het vraagstuk van de natives. Want een van deze twee Amerikanen heeft gewerkt met indianen. Hij reageerde hierop op twee manieren; als eerste vond hij dat de natives ook aardig kunnen zijn en contact willen leggen. Aan de andere kant zag hij ook dat de natives het toch nog niet verwerkt hebben. Hij doelde hiermee op het laatste “gevecht” tussen de natives en de foreign born Amerikanen in het plaatsje Wounded Knee in de jaren ’70 waarbij een aantal natives om het leven kwamen (Wounded Knee ligt op de grens van Noord - en Zuid Dakato). Dit voorval werd door de indianen aangegrepen om de sterke scheiding tussen deze twee culturen in stand te houden. Wij hebben dit vraagstuk ook al voorgelegd aan andere Amerikanen. Zij zeiden dat de overheid de natives standaard een uitkering verschaft en daarmee voor hen de uitdaging wegneemt om zich verder te ontwikkelen– educatie – en om deel te nemen aan het arbeidsproces.
Onze opmerking die hier uit voort kwam, dat de bodems van deze indianenreservaten onvruchtbaar zijn, terwijl de farmers de betere gronden innemen – zie blog. Bovendien werd het gebied van de natives ongeveer 100 jaar geleden aanzienlijk werd ingekrompen om het vrijgekomen terrein te geven aan de nieuwe foreign born farmers uit Europa. Ook zij hadden het niet gemakkelijk: in veel gevallen slaagde maar 20% erin een bestaansrecht op te bouwen, de anderen zochten een andere verblijfplaats.
Het is een opmerkelijk museum in Havre. Het bestaat uit een ondergronds stelsel van gangen en kamers. Het ontstond rond 1900 na een grote stadsbrand, toen een brand in een winkel zich erg snel verspreidde over de rest van de winkels in de kern van Havre. Het opnieuw opbouwen van de winkels vergde tenminste drie jaren omdat de stenen hier niet te krijgen waren daarom hebben ze de winkels voorlopig ondergronds gevestigd. Uiteindelijk bleef de toestand echter bestaan tot tenminste de jaren dertig. Er waren allerlei ondernemingen, onder andere een saloon,



en een bordeel was, en dat terwijl het land werkte aan de abolition (het algehele verbod op het gebruik van alcohol) en de jaren ’30 crisis op tilt was. Na de rondleiding hadden nog meer vragen en op de een of andere manier kon de gids het zien dat wij nog niet helemaal tevreden waren en zij nodigde ons na afloop uit om even tijd te kunnen schenken aan onze vragen. En wij hebben ook nog geprofiteerd dat wij een aantal souvenirs hebben gekocht.
We kamperen op een in een RV-camping (voornamelijk caravans en campers), gelegen tussen de highway US 2. Het ontbreekt ons aan niets.

We mogen ook gebruik maken van services van het hotel. Wij hebben zelf een lekkere maaltijd gekookt omdat het niet regende en er geen muggen. Bovendien is er in Havre weer van alles vers te koop.