Montana

De route van 20 juli, Williston – Culbertson, 80 km

Nadat we afscheid hadden genomen van Jill en Tiff zetten we vanmorgen onze fietstocht voort. Het is bij hun gebruikelijk dat gasten een oude laars op het hek plaatsen – het zijn er tientallen – en ook wij hebben een oude leren laars gehangen.

Op de laars schreven we nogmaals onze hartelijke dank voor de gastvrije ontvangst.

De woning van Jill en Tiff staat zes kilometer ten oosten van Williston. Tot 1978 was het een kleine school. Onverwacht kreeg Hans nog een souvenir van hen. Hij had tegen hen gezegd dat hij graag een Amerikaans nummerbord mee naar Nederland wilde nemen. Toen we naar buiten kwamen uit de supermarkt van Williston, waar we havermout en müsli kochten en onze weblog op het net zetten, vonden we tot onze grote verbazing een nummerplaat van de staat ND op Hans’ bagagedrager!


We vervolgden onze weg over de aanvankelijk drukke snelweg US 2. Nog steeds is er veel verkeer van olievrachtwagens, maar werd het langzaam werd het wel veel minder druk.

Onderweg kwamen we een eenzame fietser tegen afkomstig uit zuid-Korea die een tweede wereldreis aan het maken was.

Nota bene is hij door de Gobi-woestijn gereden met zijn fiets althans hij heeft zijn fiets voort moeten duwen door het mulle zand … (zie: http://www.bikem.co.kr/)

In de loop van de middag bereikten we de volgende staat: Montana en tevens een nieuwe tijdzone. Inmiddels is het tijdverschil met Nederland opgelopen tot 8 uur. Montana is een grote staat en, naar ons is verteld, leger en desolater als Noord-Dakota. Maar voorlopig merken we dat nog niet zover want we kunnen nu ook internetten op de city park camping (we gebruiken de draadloze verbinding van de buren) en in dit dorpje is veel meer te krijgen dan in vergelijkbare dorpjes in Noord-Dakota: zelfs müsli en havermout.