Vandaag was een dag vol verrassingen. Bij ons vertrek uit Stanley zeiden we tegen elkaar dat het allemaal nogal meeviel met de ontberingen. Volgens de geruchten zouden we lange stukken zonder enig teken van leven moeten afleggen, extra water moeten meenemen, en extra-voedsel.
Het langste stuk zou in Stanley beginnen, waar we 72 mijl -115 kilometer – moesten afleggen zonder enige voorzieningen. Inspectie van de kaart leerde echter dat er iets over de helft een kampeerplaats was, waarbij een restaurant was gevestigd. 80 Kilometer kon natuurlijk prima. Aangekomen bij de kampeerplaats, bleek het restaurant gesloten op zondag en maandag. 
Nu ja, gelukkig hadden we rantsoen bij ons, en water was aanwezig. Uiteindelijk zouden dingen echter heel anders lopen. Twee vrouwen in een Volkswagen camper spraken ons aan en nodigden ons uit om bij het nabijgelegen huis van hun vriendin te komen eten.
Zo ontmoetten we Tiffany, Jill en Tammy. Wat een gastvrije mensen! We aten heerlijke worstenbroodjes met zuurkool, dronken bier en hadden vooral een heel interessant gesprek over reizen. Voor onze maaltijd reden ze twee keer twintig mijl (32 kilometer) om eten voor ons te halen in de dichtstbijzijnde plaats. Zij waren alle drie enthousiaste wandelaars (Backpackers), ze vertelden ons veel over de mooie stukken in Noord-Dakota en elders in de VS. Bovendien waren ze heel erg geïnteresseerd in onze tocht. Aan het einde van de dag nodigde Tiffany, die 30 kilometer verder samenwoont met Gill, ons uit om de volgende dag met haar en Gill naar het reservaat The Badlands te gaan. Morgen meer daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten