We hebben om 7 uur genoten van een havermout + musli maaltijd met een fantastisch uitzicht. Zo maakten we onszelf klaar voor onze laatste beklimming -de vijfde in vijf dagen- van de Rockies en de North Cascades. We zeiden tegen elkaar “Hit the road” om ons aan te moedigen. Na een “dank je wel voor ons verblijf” tegen Rob zijn we om half acht vertrokken. Het was vanochtend erg fris, 10 ºC, terwijl het bij ons vertrek gisteren 22 ºC was. Maar wel met een strak blauwe heldere lucht.
Gelukkig liep de temperatuur ’s ochtends niet te snel op, wat het klimmen alleen maar ten goede kwam. In tegenstelling tot de klim van gisteren was deze klim veel geleidelijker met een stijgingspercentage van 5 – 6 procent en daardoor ook veel gemakkelijker te fietsen
Het hoogteverschil bedroeg vandaag 1500 meter. Na de eerste pas (Washington pas)
kwam er nog een aan (de Rainy pas)
maar dat was voor ons een peulenschil. Boven hebben we de –zelfgezette- koffie en cake ons goed laten smaken, voordat we weer gingen dalen! De North Cascades deden ons erg denken aan de Alpen, spitse bergen met hier en daar wat sneeuw. 
Toen we na 100 kilometer bij een campground aankwamen, zeiden we tegen elkaar: ‘Als we deze etappe in het begin van onze fietstocht hadden, dan hadden we deze afstand nooit gehaald!’De camping was eigenlijk vol, maar we wisten de vrouwelijke Ranger zodanig te “masseren” dat we er toch mochten staan. Over het algemeen is men zeer strikt in het niet overbezetten van campings. Vanavond hebben onze laatste nootrantsoen opgegeten …want het is nog maar twee dagen fietsen naar Anacortes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten