Wauconda

De route van 12 augustus, Republic, WA - Okanogan, WA, 125 km

De dag begon opnieuw met een klim, nu niet zo hoog en zo stijl als die van gisteren: de Wauconda-pas is ‘slechts’ 4310 voet, ca. 1300 meter.

Zij is de derde van de vijf – of eigenlijk zes, maar de laatste twee liggen vlak na elkaar – passen die we over moeten voordat we in Anacortes arriveren. Na de beklimming van de pas volgde een heel geleidelijke afdaling. Uiteindelijk reden we vandaag meer dan 120 kilometer, tot het plaatsje Okanogan. Met de passage van de Wauconda-pas namen we in feite afscheid van de Rocky Mountains. De tocht omhoog voerde ons nog door een bosachtig, groen gebied, maar aan de westelijke kant had het land veel meer het karakter van een prairie: weinig bomen en uitgestrekte, vergeelde vlakten, soms met vervallen blokhutten.



We moesten echt op zoek naar een plekje in de schaduw om te kunnen lunchen. We weten niet of er een samenhang was, maar het werd ook al snel drukkend warm. Terwijl we vertrokken bij een temperatuur van 10 graden, liep de thermometer ’s middags op tot 35 graden. Het laatste deel voerde ons weer door een indianenreservaat. Het is heel triest om te moeten constateren dat dit ook hier een vervuild, chaotisch gebied is, waar de meeste mensen in vervallen woonwagens of krakkemikkige houten huizen wonen, die zich blijkbaar vooral bezighouden met het slopen van auto’s en met gokken.

De afgelopen dagen hebben we overigens een aantal fietsers ontmoet die dezelfde kant op gaan als wij. De Thai Joe komen we steeds op de meest onverwachte punten tegen, op een camping, een pas of bij de lunch. We hadden hem al enkele weken geleden getroffen en we zagen hem opnieuw in Kettle Falls. Het lijkt er echter op dat hij het vandaag niet tot Okanogan heeft gehaald. In Kettle Falls ontmoetten we ook twee vrouwen uit de VS, Kristie en Lily (zie: beelily.wordpress.com) , die we gisteren en vandaag opnieuw op de camping tegenkwamen.